17 september 2019

Roy (11) repareert zijn eigen auto

Stiekem zouden we het misschien allemaal wel leuk vinden als onze zoon kiest voor het mooie vak van autoschadehersteller. Helemaal mooi zou het zijn als hij dan uiteindelijk het bedrijf overneemt. Roy, de zoon van Pieter van Rijnsoever, is pas elf jaar maar gaat al aardig die kant op. Hij zit in groep acht en is er zeker van dat hij net als zijn vader schadehersteller wordt.

Wanneer Roy voor het eerst in de werkplaats kwam helpen, weten vader en zoon allebei niet. “Als baby stond hij al in de Maxi-Cosi op de werkbank”, vertelt Pieter. “En zodra hij groot genoeg was hielp hij soms op zaterdag. Dan zorgde ik ervoor dat ik tijd genoeg had om de boel in de gaten te houden en rommelden we samen wat. Je merkte toen al dat hij het hartstikke leuk vond om onderdelen van auto’s te schroeven. Dan was een bumper kapot en vertelde ik welke schroeven hij los moest draaien; dat ging goed! Na verloop van tijd kreeg hij zelfs een eigen miniboormachine, zodat zijn kleine handjes er ook een beetje fatsoenlijk omheen pasten. En hij had een verzameling aan eigen onderdelen, zoals lichten waar hij dan mee aan de slag kon.” Sinds kort kan Roy ook zelf onderdelen aan elkaar lassen. Roy: “Mijn vader heeft een bak met oud ijzer en daar mag ik soms spulletjes uit zoeken. Die las ik zelf aan elkaar. Ik heb zelfs een keer mijn eigen naam gelast.”

Een echte auto

Op dit moment repareren Pieter en Roy hun eigen Fiat Punto. “Die hebben we samen gekocht”, vertelt Roy trots. “Later wil ik namelijk een mooie, dure auto. Dus we hebben samen betaald voor deze schadeauto, die we repareren en dan weer verkopen. Het is een mooie auto uit 2010, maar aan de voorkant was hij behoorlijk kapot. We hebben de bumper en de motorkap eraf gehaald. De motorkap moest overgespoten worden en de balk van de bumper was krom. Die hebben we samen recht gemaakt. Ook de koplampen en de radiateur moesten vervangen worden. Het is zo gaaf om een kapotte auto weer heel te maken. We zijn bijna klaar en kunnen hem bijna verkopen!”

Vmbo met autotechniek

Alles wat Roy leert in de werkplaats van zijn vader, komt straks goed van pas. Want volgend jaar gaat hij naar College De Brink, waar hij meer over autotechniek hoopt te leren. “Daar hoef je minder uit boeken te leren, maar kun je heel veel met je handen doen. Als je voor het beroepsdomein Mobiliteit & Transport kiest, mag je zelf aan auto’s sleutelen. Super leerzaam, want ik kan wel zelf demonteren, maar dan moet mijn vader nog wel zeggen welke schroeven ik los moet maken. En ik weet nog niet de verhoudingen als ik grondverf moet mengen. Er zijn zó veel verschillende combinaties.”

Lekker naar buiten!

Zijn eigen zoon is enthousiast over het vak, maar Pieter ziet ook dat dat bij veel jongeren anders is. “Weinig kinderen kiezen voor het schadeherstel en dat is jammer. Sowieso zie je een verschil tussen de jeugd van vroeger en nu. Jongens van Roys leeftijd zie je niet meer buiten zeepkisten bouwen zoals vroeger. Ze zitten liever achter hun Playstation. Volgens mij begint het bij de ouders; stimuleer je kinderen om lekker naar buiten te gaan. Hanteer vaste tijden waarop ze mogen computeren en laat hen lekker met hun handen bezig zijn en zelf dingen maken. Hoe leuk ik het ook vind dat hij zo geïnteresseerd is in het schadeherstelvak; van mij hoeft Roy heus geen schadehersteller te worden. Maar ik vind het wel belangrijk dat hij leert dat er meer is dan internet en games. Daar heeft hij een bredere interesse van gekregen.”

Partijtje in de werkplaats

“Maar er is ook een rol voor scholen weggelegd’, vindt Pieter. “Die mogen wel wat meer de link leggen met het beroepenveld. Ik weet nog dat vroeger bij mij op school iemand van de luchtmacht een presentatie kwam geven over de luchtmobiele brigade.
De hele klas was onder de indruk, want het sprak tot de verbeelding. Toen we Roys verjaardagsfeestje in de werkplaats vierden, werden veel van zijn vrienden enthousiast. Ze mochten zelf de banden van een auto afhalen en vonden dat fantastisch. Op een andere manier waren die gasten nooit met het schadeherstelvak in aanraking gekomen.”

“Laat hen ons vak beleven”

Scholen en schadeherstelbedrijven zouden daarom beter moeten samenwerken, is Pieter van mening. Zodat iedere jongere zelf kan ondervinden wat een schadehersteller allemaal doet. Pieter: “Als schadeherstelondernemers kunnen we – al dan niet in samenwerking met FOCWA – klassenuitjes organiseren bij onze bedrijven, om jongeren het vakmanschap te laten zien. Laat hen dan ook iets doen, laat hen bijvoorbeeld een deuk restylen of laat hen met een babyspuitje een oude motorkap of bumper overspuiten in de spuitcabine. Jongeren beleven ons vak dan veel beter dan wanneer ze er op internet of in een folder iets over zouden lezen, áls ze al met ons vak in aanraking komen. Aanvullend kunnen we presentaties in klassen geven. En misschien zelfs samenwerken met andere beroepsgroepen waar personeelstekorten bestaan, zoals met bouwvakkers, loodgieters, metselaars en automonteurs.”