https://mindcms-main.s3.eu-west-2.amazonaws.com/aWt3b3Jkc2NoYWRlaGVzdGVsbGVyLW5s/5d80d03005e07/britt2jun2019_1_20190917_072311.jpg
Overlay header
17 september 2019

Britt staat haar mannetje in schadeherstelbranche

‘Weet je het zeker?’. Vrienden van Britt van Rijsewijk (17) reageerden onzeker toen ze vertelde de opleiding tot Eerste Autospuiter te willen volgen. Er zijn maar weinig vrouwen werkzaam in het schadeherstel. Volgens Britt komt dat door vooroordelen, maar is het ook een stukje onwetendheid. “Veel meiden weten niet eens dat deze opleiding bestaat.”

Na het afronden van de middelbare school stond Britt voor de keuze welke opleiding ze wilde doen. Maar waar begin je als je niet weet wat je wil? “Ik vond van alles leuk en heb lang nagedacht over mijn toekomst, maar elke opleiding was het nét niet. Toch moest ik uiteindelijk een keuze maken; het werd de opleiding tot schoonheidsspecialiste, een echte meisjesopleiding. Ik zie er altijd verzorgd uit, dus het kwam voor mijn omgeving niet als een verrassing dat ik deze opleiding ging doen. Maar tot ieders verbazing stopte ik al na twee weken. Ik was doodongelukkig.”

‘Je kan ook kapper worden’

Britt ging bij zichzelf te rade wat ze dan moest doen. Want welke opleiding paste dan wél bij haar? “Ik heb mezelf destijds niet goed genoeg afgevraagd wat ik wilde doen. Ik denk dat ik onbewust andermans mening heel erg heb laten meespelen, want diep vanbinnen wist ik het allang. Door mijn oudere broer was ik altijd al bezig met auto’s; poppen liet ik links liggen. Als we bij m’n ouders in de auto zaten, deden m’n broer en ik verschillende autospelletjes, zoals automerken raden. Eigenlijk was het toen al overduidelijk dat ik iets met auto’s wilde doen.”

Omdat Britt leerplichtig was, deed ze op school een oriëntatiecursus. Daaruit bleek dat ze een vervolgopleiding vooral in de creatieve hoek moest zoeken. “Vroeger tekende, kleurde, knutselde en schilderde ik graag. Toen ik verschillende scholen bezocht, was het duidelijk: ik wilde autospuiter worden.” Toen Britt dat thuis vertelde, reageerde haar familie wisselend. “Mijn vader en m’n opa waren ontzettend trots. ‘Ga je dat echt doen? Wat fantastisch!’, zeiden ze. De vrouwen in mijn familie reageerden anders. Mijn oma’s zeiden bijvoorbeeld dat ik ook kapper kon worden. Dat vond ik vervelend, maar ik was zeker van mijn zaak. Ik zei tegen mijn oma’s: ‘Als mijn gevoel dit zegt, dan is het zo!’”

Onwetendheid

Britt is nu eerstejaars op het Radius College in Breda. Daar is ze het enige meisje in de klas. “Dat vind ik jammer, maar ook begrijpelijk. Veel meiden vinden deze sector een echte mannenwereld. Dat is natuurlijk ook zo, maar dat komt volgens mij ook doordat meiden te weinig over deze branche weten. Ik had nog nooit iets over mijn huidige opleiding gehoord. Onwetendheid speelt dus een grote rol. Toen ik mijn vriendinnen vertelde wat mijn opleiding inhield, vonden ze het heel gaaf. Ze zeiden zelfs dat zij deze opleiding ook prima zouden kunnen doen, maar ʼm dus niet kenden. Het promoten van deze opleiding zou ervoor kunnen zorgen dat meer meiden voor zo’n vervolgopleiding kiezen. Daarnaast denk ik dat veel meiden een meisjesachtige opleiding doen, omdat hun omgeving dat van hen verwacht. Terwijl ik denk: als je lekker met je handen bezig wil zijn, kan dat ook prima met auto’s.” Toch snapt Britt dat er vooroordelen zijn over vrouwen in de schadeherstelsector. “Als een man schoonheidsspecialist is, wordt daar ook over geoordeeld. Ik vind het niet erg dat mensen een vooroordeel over me hebben, je houdt het toch niet tegen. Maar als je als vrouw bewijst dat je je mannetje kan staan, krijg je er een hoop respect voor terug.”

Lef tonen

Dat Britt wordt gerespecteerd, bewijzen haar collega’s van Autoschadeherstel Cleijsen in Goirle. “Mijn collega’s vinden dat ik lef toon door me als meisje te mengen in deze mannenwereld. Toen ik net begon, vroeg mijn leermeester aan mijn baas ‘wat dat grietje hier kwam doen’. Toen duidelijk werd dat ik hier kwam werken, stonden collega’s wel even gek te kijken. Nu is het alsof het nooit anders is geweest. We zijn allemaal heel respectvol naar elkaar. Natuurlijk krijg ik wel eens een opmerking naar m’n hoofd geslingerd, maar m’n collega’s weten inmiddels dat ze dan een reactie terugkrijgen”, lacht Britt.

Autoschade Cleijsen is een familiebedrijf dat ruim veertig jaar geleden is opgericht door Jan Cleijsen. Zijn zoons Peter en Koen geven leiding aan respectievelijk Autoschade Cleijsen in Goirle, Autoschade Herstel Alphatech en Caravanen Camperschade Cleijsen in Riel. Peter is de leidinggevende van Britt en vindt haar een welkome aanvulling op zijn team. “Een vrouw in het team is altijd goed, zowel voor de sfeer als de afwisseling in het team.” Peter begrijpt de vooroordelen over vrouwen in de schadeherstelbranche wel. “In de spuiterij kunnen vrouwen heel goed uit de voeten, maar voor sommige klussen heb je fysiek gewoon echt meer kracht nodig. En mannen zijn toch vaak net wat sterker dan vrouwen.”